حرفای فرزانه ای

سلامامروز خیلی دلم گرفته بود...خیلی زیاد...ازون مدلا ک اضافه ش از چشام میچکید... نمیدونم... خسته م ... ابن شرایط تنهایی خیلی روم تاثیر میذاره.. خیلی اذیتم میکنه... همش میگم کاش یکی بود...تنهام... و تنهایی فشار میاره... یه دوست... رفیق.. خانواده...هروقت میریم پیاده روی و با خرید و رئ میشیم از جای فرست باس، میگم کاش خونه خواهرم یا برادرت اینجا بود، یا یه رفیق صمیمی...زنگ میزذم میگفتم سلام در رو باز کن... یه چای بخوریم و بریم...اما.... حیف نیست...چی میشد آخه اگر میبود؟خدایاااا من خیلییی زیااادد نیاز دارم به داشتن یه ادم امن و ضمیمی.. یه ادم خانواده ای...خدایااااا؟ میشه لطفاااا.. میشهههه؟ حرفای فرزانه ای...

و فرزانه همچنان منتظر معجزه...

یک ماه و یک روز دیگه

---

پیشنهادهای استاد دیوید

---

پا در هوایی من و اقامت و ویزا و آینده

---

آینده غیر روشن مالی

---

ماجراهای خانواده...

---

و منم و یه عاااااللممههه فکر....

خدااااییاااا

حرفای فرزانه ای...

اینجوریه که حس انفجار دارم. معده مم جند روزه بهم ریخته، میسوزه و یه چیزایی تا گلوم میاد بالا... نمیدونم دیگ والا.... حرفای فرزانه ای...